لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ1
Nee toch! Ik zweer bij deze stad!
وَأَنتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ2
Bij deze stad waarin jij woonachtig bent!
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ3
Bij een vader en wat hij verwekt heeft!
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ4
Wij hebben de mens toch in benardheid geschapen.
أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ5
Denkt hij dan dat niet één iets tegen hem vermag?
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا6
Hij zegt: “Ik heb een aanzienlijk vermogen verbruikt.”
أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ7
Denkt hij dan dat niet één hem zag?
أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ8
Hebben Wij voor hem niet twee ogen gemaakt
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ9
en een tong en twee lippen?
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ10
En hebben Wij hem niet de twee wegen gewezen?
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ11
Toch is hij de steile weg niet ingeslagen.
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ12
En hoe kom jij te weten wat de steile weg is?
فَكُّ رَقَبَةٍ13
Vrijlating van een slaaf
أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ14
of voedsel geven op een dag van hongersnood
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ15
aan een wees uit de verwantschap
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ16
of aan een arme behoeftige.
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ17
En verder, dat hij behoort tot hen die geloven, die elkaar tot volharding aanmanen en die elkaar tot barmhartigheid aanmanen.
أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ18
Dat zijn zij die aan de rechterkant staan.
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ19
Maar zij die aan Onze tekenen geen geloof hechten, zij zijn het die aan de linkerkant staan,
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ20
zij worden door een vuur omsloten.
